Veilig thuis... prettig... maar koud!!

Ja, ik ben weer thuis. Gisteravond goed aangekomen na een vlot verlopen reis. En goed nieuws: m´n bagage stond gewoon op de band, zonder problemen, haha! In de aankomsthal moest ikniet lang zoeken, want onze Jesse kwam al aanrennen voor een knuffel!

Vandaag heb ik nog wat verdwaasd rondgelopen, ´t is toch wel weer even wennen hoor, al die luxe, m´n eigen bed (heel zacht vergeleken bij die van de reis!), lekker kunnen zitten, wc-papier gewoon in de wc kunnen gooien (ik ben nog steeds op zoek naar het afvalmandje!), zelf weer eens wat kunnen klaarmaken in de keuken, enz..... Maar ook... wennen aan de kou, het grijze, sombere weer hier. Dus na het uitpakken en de eerste was, ben ik vandaag nog maar wat in de stemming gebleven en heb me bezig gehouden met de foto´s. Een deel ervan (Vietnam- en Cambodja-gedeelte) staat al in het webalbum, mét bijschriften, zodat er toch al een verhaaltje ontstaat. Geïnteresseerd? Klik op de links rechtsonder, dan kom je in de foto-albums. De rest volgt!

Ik wil nog eens iedereen bedanken voor alle lieve, leuke, stimulerende reacties!

Laatste dag....

Gisteravond zijn we hier in Bangkok aangekomen, en het is weer even wennen aan de drukte! De oorstoppen maaringedaan bij het slapengaan..... We missen het geluid van de gekko's en van de kabbelende golfjes op het strand.... Nog een laatste ontbijt van yogurt met fruit en muesli, misschien nog een visje eten (is hier goedkoper dan op het eiland!), wat verse fruitsapjes drinken, en dan is het toch zover: Morgenochtend om 9.25 zit ik in het vliegtuig en 's avonds om kwart na zes word ik in Brussel opgewacht door Lon, Steven en onze Jesse, dat zal feest zijn! Paul vertrekt zondagmorgen rond half vier.

Het zal toch wel weer fijn zijn om thuis te komen, zoals altijd. Eenmaal thuis zal ik echt proberen nog wat aanvulling te geven op de verhalen van Vietnam, zoals beloofd. Zal wel lukken, bij het bekijken van de foto's komen er weer heel wat herinneringen boven.

We zouden zo graag sneeuw vinden...... maar nu niet!!

Gisteren hebben we de hele dag op de boot doorgebracht, een prachtige tocht gemaakt langs vijf van de vele eilandjes die hier in de omgeving liggen.

Vandaag nog maar eens uitgebreid geluierd, en genoten van het strand, de zee, de zon, het terras, lekker fruit, lekker eten, mmmmm. Dit om jullie nog even jaloers te maken!

Voor ons zit het er nu ook bijna op. Morgen is onze laatste dag hier op Ko Chang, donderdag vertrekken we met ferry en bus naar Bangkok, waar we nog twee nachten zullen slapen. En zaterdag..... brrrrrr, richting kou. Ik heb begrepen dat er bij jullie nog steeds sneeuw-ellende is, we kijken er niet naar uit!

Toch nog even een verhaaltje...

Omdat Paul nog even moest internetten ivm het werk, zit ik hier toch nog eventjes. Ik heb al wat foto's geplaatst, zodat jullie een beetje een indruk hebben van het luie leventje hier.

Het water van de zee is hier heel ondiep, als het op z'n laagst staat, kunnen we naar het volgend eiland te voet gaan! Het eiland Ko Chang is eigenlijk een grote rotspartij, met alleen langs de kust een weg en af en toe wat strand. Maar veel strand is er niet, enkel wat smalle strookjes, bij hoog water is er niets van over. Het weer is sinds gisteren wat bewolkt, maar wel heel erg warm en wat drukkend. Het regent hier wat meer dan in de rest van Thailand, vandaar dat het overal ook zo prachtig groen is. We proberen een van de dagen nog een trip het binnenland in te gaan doen.

Bounty-eiland gevonden!

Maandagavond zijn we op de (nacht)trein gestapt naar Bangkok, waar we 's morgens om een uur of zeven aankwamen. Taxi gepakt naar het busstation, daar de bus naar Laem Ngop, daar bevindt zich de pier waarvandaan de ferry's richting eilanden vertrekken. De eerste nacht hebben we doorgebracht in een zwaar overprijsd hutje, wel een mooie omgeving trouwens. Maar geen strand, en dat wilden we toch ook wel. Dus de volgende dag verder gaan zoeken en we hebben ons bounty-plekje gevonden in de Porn's bungalows in Kai Bae. Nu ja, bungalows, daar moet je je niet al te veel bij voorstellen, het is in feite een zeeeeer basic hutje, maar.... vijf meter voor ons hutje ligt de oceaan aan onze voeten! Deze morgen letterlijk, want dan stond het water zo hoog dat er geen strand over was. Het is hier prachtig, de zee is warmer dan onze douche, palmen aan het strand, 's avonds eten op het strand.... dit is het dus!

Voorlopig zal er van emailen niet zoveel komen, want we hebben er een serieuze wandeling voor moeten doen, we zitten namelijk helemaal van de hoofdweg en het dorp weg, alleen maar hutjes daar! Dus voor nu: allemaal bedankt voor de verjaardagswensen, vanavond gaan we eens van een uitgebreide vismaaltijd genieten en wie weet, wel een flesje wijn proberen te bemachtigen! Dus niet ongerust worden als er even geen verhaaltje verschijnt!

Nog eens een wat...

Ik had in de Lonely Planet nog een interessante Wat ontdekt, die we deze morgen zijn gaan bekijken, de Wat Pra Singh. Deze dateert uit de veertiende eeuw en er zijn o.a. prachtige muurschilderingen te zien. Ook de typische Lanna-architectuur vind ik altijd heel boeiend. Naast het klassieke grote Boeddhabeeld en de kleintjes erom heen, zitten ook een aantal belangrijke dode monniken (beelden dus) en helemaal vooraan.... een echte monnik, dachten we, maar 't bleek een wassen beeld te zijn. Ongelofelijk, je verwacht elk moment dat hij met z'n ogen zal knipperen, zo echt. Dus... nog maar wat Wat-foto's!

Massageles, olifanten en meer van dat...

Gisteren hebben we de hele dag ons bekwaamd in de kunst van de Thaise massage, speciaal gericht op schouders en rug. Voor Paul een openbaring, voor mij een leuke en nuttige aanvulling.

Vandaag zijn we met een gehuurde tuk-tuk plus bijbehorend mannetje de hele dag op stap geweest naar een mooi natuurgebied ten noorden van Chiang Mai, bij Mae Rim. Eerst een paar uur rondgestruind in de botanische 'tuin', die in feite een prachtig park is, uitgestrekt over een bergwand. Een gebied waar je gemakkelijk een hele dag kunt doorbrengen, maar we hadden nog meer op het programma staan. Dus de weg omhoog hebben we met een speciaal busje gedaan en vandaar uit naar beneden gewandeld, o.a. door de palmentuin, met prachtige vergezichten.

Daarna een snelle lunch aan de kant van de rivier en vervolgens naar het olifantenkamp, waar de lieverds eerst in bad gingen en vervolgens een demonstratie gaven van hun kunnen: voetballen, darts-werpen, schilderijtjes maken, boomstammen stapelen, enz. Leuk om mee te maken!

Dan wilden we een keramiek-fabriek bezoeken, die echter .... zonder werk zat..... waar hebben we dat verhaal meer gehoord..... ook hier is het crisis. Maar uiteindelijk na een lange rit vonden we aan de andere kant van de stad toch nog een vrij grote fabriek die wel in werking was.

Leuke dag, met een chauffeur waarbij alles mogelijk was en die zelfs meedacht!

Wat een spektakel!

We hebben gisteren temidden van een paar duizend Thai de crematie meegemaakt van de heel belangrijke monnik, van wie ik de naam niet meer weet.... Maar het was wel iemand die erg geliefd was geweest bij de hele bevolking, maar speciaal in het noorden van Thailand. Die hele opstelling van de 'vogel-olifant' waar ik gisteren al over vertelde, heeft maar liefst 1 miljoen Thaise Bath gekost (dat is zo'n 20.000 Euro), voor hier toch een gigantisch bedrag. Een deel daarvan is door de koning geschonken, maar het overgrote deel is door de bevolking zelf opgebracht. Voor ons is het onvoorstelbaar dat zoiets dan zomaar in brand wordt gestoken. We hebben er even over zitten praten met een Thaise vrouw die naast ons zat en zij probeerde uit te leggen dat dit voor de mensen hier enorm belangrijk is, omdat ze geloven dat door deze symbolische sterke vogel-olifant de geest van de monnik gemakkelijker gebracht wordt naar waar die dan ook moet zijn... Het is een mengeling van Boeddhisme en veel bijgeloof, wat ervoor zorgt dat mensen zelfs hun laatste Bathjes uitgeven aan deze symbolen.

Er waren duizenden mensen aanwezig en nadat iedereen nog wat offergaven had gebracht, begonnen de voorbereidingen: het vuurwerk werd opgesteld en gecheckt, iedereen zette zich op de grond (op de knieen of op de hielen, niet vol te houden dus voor een paar uur!), de monniken stelden zich op, er werd nog een heel verhaal verteld door een spreker, daarna werd er drie kwartier gezongen en dan..... was het zover. De vlam erin! Die vlam werd aange'dragen' door een vuurspuwende draak, die aan kwam zeilen door de lucht. Er was echt wel over nagedacht, want het hele bouwwerk moest gecontroleerd opbranden, omdat anders de boel zou instorten. Dus de brandweer hield alles goed in de gaten. Ik zal wat foto's erbij zetten, misschien dat dat een beetje een beeld geeft, alhoewel ik de sfeer natuurlijk niet kan overbrengen. Het was geweldig om dit mee te mogen maken.

Morgen..... ga ik een dag lang ' bijscholen' , een aanvullende cursus massage speciaal voor schouders, rug en nek. En... Paul gaat meedoen, zodat ik verzekerd ben van ook eens een masseur in de buurt als het nodig is, haha!