Nog wat last van jetlag, dus ik was om 6 uur al op. Dus nog wat tijd om wat meer over Hanoi te schrijven. Gisteren zijn we in de voormiddag met z'n allen in cyclo-taxi's gestapt (een fiets met een zitbankje erachter) en door de oude stad naar het Ho-Chi-Minh complex gereden. De rit door de oude, smalle, maar verschrikkelijk drukke straatjes was een belevenis apart. Het krioelt er van de brommers, fietsen, auto's, voetgangers, alles rijdt kris-kras door elkaar heen en er wordt voortdurend met de claxon gewerkt. Onbegrijpelijk dat alles goed blijft gaan, of toch niet zo vreemd? Als je het goed bekijkt, zie je dat er nergens agressiviteit is in dat verkeer, iedereen heeft respect voor de ander. Niemand ' neemt' z'n voorrang, maar doet gewoon zijn ding en de anderen doen dat ook, maar men houdt wel rekening met elkaar.

Elke straat heeft zijn eigen thema, er zijn ijzerwerk-straten, schoenenstraten, meubelstraten, enz. Overal wordt gegeten, of is men met eten bezig. En dat gaat de hele dag door. Op allerlei manieren worden goederen vervoerd, veel op de schouders, of achter op de brommer, hoog opgeladen. De luchtvervuiling is hier vreselijk, de blauwe dampen hangen in de straatjes. Je ziet nogal wat mensen die mondkapjes dragen, maar of dat iets helpt?

Bij ons bezoek aan het Ho-Chi-Minh complex kregen we van de gids veel uitleg over de geschiedenis, waaruit ook de belangrijke rol van ome Ho bleek. Het isniet verwonderlijk dat de man hier nogal 'vereerd' wordt. Hij ligt opgebaard in een mausoleum, waar je netjes in rij langs hem heen kunt wandelen, dat stuk heb ik maar overgeslagen :-) Dan hebben we de omliggende gebouwen bekeken, het presidentiele paleis (vroeger gouvernemenstgebouw) en de twee huizen waar ome Ho heeft gewoond en gewerkt. Daarna nog een bezoek gebracht aan de ' Tempel van de literatuur' , Vietnams eerste universiteit, waar ook een soort van tempel voor Confuciusstaat, zoiets als een Boeddha-tempel maar dan een beetje anders. Hoewel 62 % van de bevolking Boeddhistisch is, merk je erhier veel minder van dan in Thailand, hoewel volgens de gids dat op het plattelandwelanders is.

's Avonds nog het Waterpoppentheater bezocht, een theater met een vijver als podium, waar de poppenspelers (die zelf ook in het water staan) vanachter een scherm met lange stokken de poppen laten spelen in het water en verschillende verhalen worden uitgebeeld onder begeleiding van een live-orkestje met de meest vreemde instrumenten. Daarna als afsluiter nog een heerlijk maaltje gegeten met alles erop en eraan!

Voorlopig nog geen foto's, want..... het benodigde kabeltje zit ... in m'n valies!