Thuis in Chiang Mai :-)

Na drie daagjes Bangkok (al weer meer dan genoeg) zijn we vrijdag per bus naar Chiang Mai gereisd. Was niet leuk... een rit van meer dan 10 uur, vertrek twee uur later dan gepland, onderweg in de vrieskou gezeten doordat de knop van de airco boven m'n hoofd niet meer werkte, dus niet afgezet kon worden, brrrr... Maar ja, dat hoort erbij natuurlijk.

In Bangkok hebben we ons rustig gehouden, wat in het gezellige wijkje rondgestruind, een wandeling langs de rivier gemaakt, nogal wat geslapen (vooral Paul dan), en natuurlijk de eerste Thaise massage gaan laten doen. Dat het bepaald geen pijnloze massage is, zie je op de foto! De laatste avond zijn we gaan eten met een neef van Paul, die in Bangkok woont.

In Chiang Mai hadden we voor de eerste nacht een guesthouse besproken, maar de volgende dag zijn we op zoek gegaan naar een ander guesthouse, waar we wat langer willen blijven en wat meer binnen het budget ligt. En dat was niet moeilijk te vinden, er zijn er hier zoveel. Gezellig familie'pensionnetje', kamer op de bovenste verdieping (vier trappen, dus goed voor de conditie!), vriendelijke en gastvrije mensen. En dat alles voor de prijs van 250 Bath, oftewel 5 Euro per kamer per nacht!

Gisteren, zondag, tijdens een wandeling in de omgeving, ontdekten we dat er iets te doen was bij de Wat Chedi Luang. Wij naar binnen natuurlijk. Een heel uitgestrekt complex rondom een prachtige oude Khmerachtige ruine van een Wat, met tempels en monnikenverblijven eromheen. Op dit moment werden er overal eet-en drinkstalletjes opgestart, met grote spandoeken erboven: Free food everywhere! Naast de ruine was een enorme Disney-achtige vogel gebouwd (ik veronderstel van voornamelijk hout en papier), waar hoog bovenin een lijkkist staat. Uitleg gevraagd, en nu blijkt een heel belangrijke monnik, die al twee jaar geleden overleden is en al die tijd ' in was' is bewaard in de tempel, nu gecremeerd te worden. Dus gisteren was het een soort ' wake' , maar dan vertaald naar een groot volksfeest, met natuurlijk eten en drinken voor iedereen, zoals dat altijd gaat hier. En vanavond dan de crematie. Zal ook wel een hele belevenis worden, we zagen dat er al vuurwerk werd opgesteld en we hebben ons laten vertellen dat niet alleen de lijkkist maar ook dat hele bouwwerk van die vogel wordt verbrand.

Kijk ook eens op: http://www.thaistart.com/cnx/crematie-abt.htmlvoor een verslag van een bijna identieke verbranding.

Foto's....

Thuis.... in Thailand :-)

Gisteren ben ik van Siem Reap in Cambodja naar Bangkok gevlogen, en ja, ik kan het niet helpen, het voelt toch een beetje als thuiskomen. Ik had op voorhand drie nachten geboekt in het Siam II Guesthouse, dat ik nog kende van de vorige keer. Een prima plek, een rustig straatje in een wijkje met veel groen, waar je minder erg hebt dat je in zo'n grote stad zit. Vanmorgen vroeg is Paul gearriveerd, die ligt nu even een uurtje te slapen. Heeft gelukkig geen problemen gehad met de vlucht, ondanks alle verontrustende berichten uit Europa over sneeuw e.d.

Cambodja was weer een heel andere ervaring dan Vietnam. Ik vond Vietnam zeker niet het mooiste land dat ik al bezocht heb, en ook de mensen warenniet echt vriendelijk, vrij stug zelfs. De meeste mensen uit onze groep waren blij dat we er weg waren. Natuurlijk hebben we er wel mooie stukjes gezien en er zal waarschijnlijk qua natuurschoon nog wel meer te ontdekken zijn, maar er zijn ook gebieden in de bergen waar helemaal geen toeristen worden toegelaten.

Cambodja deed direct vanaf de grens al anders aan, vriendelijker, gemoedelijker, ook wel armer. En in Siem Reap, onze laatste verblijfplaats, kwamen we toe aan wat het hoogtepunt van deze reis moest worden, en het ook wel was: het tempelcomplex van Ankor Wat. Ik had er al veel over gehoord, maar ik had me niet kunnen voorstellen dat het zo enorm indrukwekkend zou zijn. De tempels die men daar in de jungle heeft teruggevonden, zijn gigantisch, tempels van de klassieke Khmer-stijl uit de 12e eeuw.Prachtige in steen uitgehouwen versieren alom, geen plekje lieten ze onbewerkt. We hebben daar een hele dag rondgelopen, eerst met onze plaatselijke gids, later ben ik alleen verder gegaan, in de stilte, zonder hordes mensen rondom. Op die manier kan ik het allemaal dieper op mij laten inwerken. Het was wel een zware dag, heel heet, en veel loopwerk. Alhoewel we daarna nog een ' vrije dag' hadden, was het eigenlijk niet te doen om nog eens terug te gaan. Maar ik zou er gemakkelijk een dag of drie kunnen rondstruinen. Het gebied is zo uitgestrekt. Tussen de tempels in bevonden zich grote steden, maar van de huizen is natuurlijk niets overgebleven, omdat die in hout werden gebouwd. De grote vraag is nog altijd waarom zo'n beschaving verdwenen is, waarom men deze steden verlaten heeft, er is nog altijd geen antwoord op gevonden. De veronderstelling is dateen langdurige droogteperiode van zo'n dertig jaar de mensen gedwonen heeft om naar elders te verkassen.

Cambodja

Vorige dinsdag zijn we uit Saigon vertrokken en sindsdien hebben we heel veel tijd op het water doorgebracht. De Mekong-delta, de naam zegt het al, bestaat dan ook voor een groot deel uit water en de boot is het meest gebruikte transportmiddel daar. Verhalen daarover moet ik weer even uitstellen tot later, ik ben nu aan m'n laatste dag in Cambodja bezig, morgen vertrek ik naar Thailand. Ik wilde nog even laten weten dat alles ok is en in Thailand.... ga ik eens van de rust genieten, haha!

Tot morgen vanuit Bangkok!

Tunnels en tempels

Vandaag zijn we met onze bus afgezakt naar Cu Chi, waar zich de restanten van de bekende Cu Chi tunnels bevinden, het bekende tunnelcomplex van de Vietcong. Na een zeer propagandistisch introduktiefilmpje kregen we een rondleiding over het terrein. Heel indrukwekkend, als je bedenkt dat ze er een complete ondergrondse stad hadden aangelegd, 250 km lang, met woon- en slaapvertrekken, opslagplaatsen, commandoposten, keukens, operatiekamers, enz. Natuurlijk waren er ook voorbeelden van bijvoorbeeld de gruwelijke vallen, klaproosters, en meer van dat soort ' slimmigheden' te zien. We zijn met een paar een stukje de tunnel ingeweest (de grootste mannen konden er niet eens in!), zo'n dertig meter, maar het was lang genoeg. Gebukt door die smalle, bloedhete gangen, soms een stukje pikdonker, brrr, je kunt je gewoon niet voorstellen dat mensen daar langere tijd hebben verbleven.

Daarna naar een heel wat vrediger oord gelukkig: we bezochten Tay Ninh, de vestigingsplaats van de Cao Dai sekte, en hun tempel, waar we juist op tijd waren om de middagceremonie mee te maken. Die Cao Dai, ik had er nog nooit van gehoord, het is iets heel vreemds, een godsdienst die alleen in Vietnam voorkomt en een samensmelting is van boeddhisme, taoisme, confucianisme, christendom, islam, spiritisme en voorouderverering. Om met hun god en de geestenwereld in contact te komen, maakt men gebruik van mediums. De ceremonie leek het meest op een lang gebed, waarbij muzikanten en zangers in het voorportaal zaten en de leken, novicen, priesters enz. in de grote middenzaal van de prachtige tempel, mannen rechts, vrouwen links, allemaal in kleurrijke gewaden. Het was prachtig om mee te maken.

Dan de lange rit terug naar Saigon, waar in het hotel.............jaja, ook m'n grote koffer inmidels was aangekomen!! Groot feest natuurlijk, en eerlijk gezegd een hele zorg minder.

Morgen vertrekken we naar de Mekong-Delta.

Het Grote Zweten is begonnen!

Gisteren zijn we aangekomen in Ho-Chi-Minh City, oftewel Saigon. We waren al voorbereid op een gigantisch drukke stad (maar liefst 8 miljoen inwoners!) en een drukkende hitte. Nu, wat betreft dat gigantisch druk hadden we al het een en ander achter de kiezen en eigenlijk valt het mee. De stad is veel ruimer en opener dan bijvoorbeeld Dalat, wat onze vorige verblijfplaats was. Dat was pas een drukte en een chaos, temeer daar het een lang weekend was voor de Vietnamezen, want hoewel hun echte nieuwjaar pas volgende maand is, blijken ze toch op onze nieuwjaarsdag ook een vrije dag te hebben. Bovendien vond juist dat weekend het jaarlijks bloemenfestival plaats in Dalat, waar ongeveer half Vietnam op af kwam. Verder heeft de stad eigenlijk niet veel te bieden, de natuur er rondom heen is wel prachtig. De motortocht was dan ook een succes en ja... we hadden een helm op, dat is namelijk verplicht hier, gelukkig. De eerste paar stops waren niet geweldig, een treinstation, een waterval (mooi gelegen, maar helemaal verpest door alle circustoestanden eromheen), een bloemenkwekerij (die kon ons echt niets nieuws vertellen), maar daarna werd het leuk: weg van de stad en door de bergen rijden, schitterend! We bezochten o.a. een zijderupsen-kwekerij met aan de andere kant van de weg een zijde-weverijtje. In hetzelfde dorp hebben we met Thierry, onze Vietnamese gids, een wandeling gemaakt waarbij hij nog uitleg gaf over de structuur van de plaatselijke overheid, hoe mensen er leven en werken, en hoe de overheid ' zorgt voor de mensen, ook de minderheden' . Ja, het is natuurlijk toch een communistisch land en dat is vaak te horen in de verhalen van Thierry, het klinkt allemaal wat propagandistisch. Maar hij heeft een enorme feitenkennis, dus we leren er veel van. Onderweg in de bus kan hij ook eindeloos zitten vertellen, hij is heel trots op zijn land en op de geweldige economische vooruitgang die er wordt geboekt.

Gisteren begonnen we dan aan de lange rit naar Saigon, door een prachtig landschap, waarbij we nogal vaak gestopt zijn om plaatselijke aktiviteiten te bekijken: mensen die langs de kant van de weg koffiebonen plukken, drogen en verwerken, theeplantages, fruitboomgaarden, tabaksbladeren fijn snijden en laten drogen, enz. Dat is wel het leuke van zo'n ' eigen' bus, we kunnen stoppen wanneer we willen, ook al is het alleen maar voor een foto.

Gisternamiddag kwamen we rond vijf uur in ons hotel in Saigon aan, en het verschil in temperatuur was enorm. Eigenlijk hadden we het nog nergens echt heet gehad, in het noorden was het koel, in het midden lekker warm, in Dalat weer koeler, maar hier...... heel heet en erg vochtig, dus alles op 't gemakske. Gisteravond een verkennende wandeling naar het centrum gemaakt (en weer terug!) en deze morgen met een flinke groep een ' cyclo-toer' gedaan, iedereen in zo'n bakje waarachter een mannetje zich in het zweet zit te fietsen. Ze brachten ons naar de Chinese wijk, waar we eerst een prachtige Chinese tempel bekeken en daarna een wandeling maakten langs o.a. allerlei winkeltjes met heel veel verschillende planten en kruiden. Daar zat ook een Chinese dokter, die spreekuur houdt in een kamertje achter de winkel. De patient komt dan buiten met een enorme waslijst aan ingredienten, die ter plaatse worden afgewogen en opgestapeld op en verpakt in een krant. De Chinezen blijken niet zozeer naar hun dokter te gaan als ze ziek zijn, maar juist om dat ziek zijn te voorkomen.

Na de lunch ben ik met een paar anderen nog naar het oorlogsmuseum geweest, daar word je natuurlijk niet vrolijk van, maar meer dan veel foto's viel er niet te zien, en die foto's hebben we natuurlijk allemaal al eens gezien in kranten en tijdschriften in de tijd van de oorlog. Die oorlog heeft hier uiteraard veel sporen nagelaten, en die kom je dan ook overal tegen en behoort ook tot wat men als ' cultuur' presenteert. Morgen gaan we een hele dag op stap naar de Cu Chi tunnels, een uitgestrekt verzetsbolwerk van de Vietcong. Daarna rijden we naar Tay Ninh, het centrum van een van de meest intrigerende sektes in dit land, de Cao Dai-sekte.

Last but not least: ik zag op de ' bagage-zoek-site' dat mijn grote koffer nu ook gelocaliseerd is, hoera! Gelijk naar Hanoi gebeld, ze zetten hem vanavond nog op het vliegtuig naar Saigon, dus morgenavond zal ik eindelijk weer eens een andere broek aan kunnen doen!!

Oudejaarsavond

Eerst het goede nieuws: een van m'n tassen is gevonden!! Joehoe!! Weliswaar een kleintje, maar 't is toch al iets. Als we over twee dagen in Saigon arriveren, zal hij daar op mij staan wachten!

Dan het slechte nieuws: m'n reisverhaal valt helemaal in het water, ik heb veel te weinig gelegenheid om op het internet te komen, als er al internet is in het hotel, dan werkt het meestal niet..... En te weinig tijd om in een internetcafe te gaan zitten... Vanmiddag zijn we in Dalat gearriveerd, dat ligt op 1500 meter hoogte en heeft dan ook een heel ander, wat koeler klimaat. Maar ..... 't alweer zo'n vreselijk drukke stad! Horen en zien vergaat je. Rondom de stad is een prachtige natuur, maar helaas zal ik daar weinig van zien, behalve tijdens het doorreizen. En misschien morgen, dan ga ik een tocht maken met de ' Easy Riders', mannen die toeristen rondrijden op hun brommer, waarbij je zelf het programma zo'n beetje kunt samenstellen. Wat mij betreft dus: de stad uit!!

Ik hoop dat reisverhaal toch nog een keer goed te maken, weliswaar achteraf. Voor nu wens ik iedereen een gezellige oudejaarsavond en een fantastisch begin van het nieuwe jaar!

Een reisdag....

Vandaag was een echte reisdag. Vanmorgen om half acht vertrokken uit ons hotel in Hoi An, na twee heerlijke relaxdagen, 't was effe nodig! We zijn op weg naar Nha Trang, maar de afstand is te groot om in een dag te doen, dus overnachten we in Qui Nhon, een plaats die ons verder weinig te bieden heeft, aangezien we pas om 6 uur vanavond aankwamen en morgen alweer om half acht vertrekken.

In de voormiddag hebben we een bezoek gebracht aan My Lai, een klein dorpje (althans wat er van over is) in een landelijke omgeving. Dit dorpje is wereldbekend geraakt, doordat in de Amerikaans/Vietnamese oorlog hier een bloedblad heeft plaatsgevonden. De Amerikaanse soldaten, op zoek naar Vietcong, hebben alle dorpelingen koelbloedig uitgemoord. Ik herinner me die verhalen nog wel uit die tijd, maar het wordt wel aangrijpend als je je temidden van die prachtige natuur tussen de overblijfselen van het dorpje bevindt.

De reis zelf vandaag voerde ons tussen eindeloze rijstvelden door, ook door kleine dorpjes, het ziet er hier aanmerkelijk armer uit dan wat we tot nu toe gezien hebben. Toch krijgen we de indruk dat de overheid hier wel heel goed bezig is, de economie gaat met enorme sprongen vooruit, de industrie breidt uit, de rijstvelden (zijn van de overheid, maar die brengt dat als: ze zijn voor alle Vietnamezen) worden eerlijk verdeeld onder de mensen, zodat iedereen een inkomen heeft, er worden nieuwe landbouwgewassen verbouwd, enz. Teveel om op te noemen (onze gids blijft maar praten!), maar de indruk is positief.

In tegenstelling tot alles wat we gezien hebben, arriveerden we hier onverwachts in een verschrikkelijk luxe hotel, vier sterren nota bene, en voor mij is dat contrast wel erg groot en voelt dat nietecht goedaan.

Morgen onze volgende reisdag naar Nha Trang,